Otobüs... Şiiri - Mehmet Aşantoğrul

Göğsüne yaslayamadığım başımı,
Yasladım 12 no'lu koltuğumun başlığına
Zamanla eş zamanlı akan yollara kitlendim
Karşı yönden gelemekte olan bir ağacın,
Arkasından çıkmacakmışsın gibi.….

Yan koltuktan uzatılan krakeri yerken düşündüm,
Varsın ilaçlı olsun, benden alabileceği neyim varki..

Ve yarım saatlik ihtiyaç molalarından bekledim,
Sana olan ihtyiacımı giderilebilmesini.

Bir ara dalmışım,
Otobüsün camlarınıa vuran suyun sesiyle uyandım,
Ve düşündüm,görevli otobüsün camlarını yıkarken,
Acaba sen ne düşünüyordun beni böylesi tazyikle yıkarken….

Kimbilir yokluğunun neresinde mola vermiştim?
kimbilir saat,yalnızlığı kaç geçiyordu?
Ve kimbilir daha ne kadar yolum vardı huzura varmaya?
kim bilebilir ?
Boşver yaa dedim;
SENBİLİRSİN …..