Otobiyografi Şiiri - Oğuz Abadan

doğduğumda ortalık ayağa kalkmamış
ve davullar çalınmamış elbette
sessizce gelmişim bir küçük evde dünyaya
ilk darbeyi ebe vurmuş kıçıma
ve ilk isyanım ona’dır haliyle
ilk eylemim ağlamak
ne dağlamak yürekleri niyetim
ne de çalmayan davullara inat
geldiğimi duyurmak

çocukluğumun kayda değer bir yanı yok
sıradan çocuk makaradan arabalar
birevinbiroğluyılları’nın sıkıcı yuları boynumda
ve koynumda sakladığım hayal kahramanlarıyla
masanın altında kurduğum kentin sokaklarında
kaçamak merhabalar
bir de karalamalar duvarlara gelişigüzel yaptığım
ki tarihçiler oyalansın diye geleceğe bıraktığım

sağlamcılığımı anımsıyorum bir de
üçtekerlekli bisikletimde bile bir ayağımı yere bastığım
o çocukluk günlerimden bu yana ne çok değiştim
ve çok değişti herşey