Otobiyografi-2 (1999) Şiiri - Memik Altı ...

Bin dokuz yüz kırkta geldim dünyaya
Babamı göremedim doya doya
Yedi sekiz yaşta gittim hocaya
Bu yalan dünyada günüm az geçti

Getirmek isterim olanı dile
Şu yalan dünyada çok çektim çile
Çok uğraşım var idi oldu nafile
Bütün hülyalarım hep suya düştü

On üç yaşta iken hemen evlendim
Gençlik kafasıyla değer vermedim
İlk şansımın kıymetini bilmedim
Ne oldu üç sene bilmeden geçti

Üç sene sonra ailem öldü
O ölüm acısı bağrımı deldi
Ondan sonra aklım başıma geldi
Her zaman ağladım gülmeden geçti

Elli altıda tekrardan evlendim
Dostlarım çok idi güldüm eğlendim
Düşünüp geleceğe önem verdim

Bir oğlum bir kızım olduğu anda
Bir umut geliyor o an insana
Allah’ın katında yüce divanda
Akan gözyaşımı silmeden geçti

Atmış yılındayken gittim askere
Tecrübem gelişti yer göre göre
Daim bekledim bir umut teskere
Askerlik bağrımı deldi de geçti

Çavuş olamadık olduk onbaşı
Sınıfım inzibat askerin başı
Disiplini korur eri,çavuşu
İki sene hemen geldi de geçti

Sene atmış iki askerlik bitti
Ayrılık hasretlik canıma yetti
Vatani vazifem borcum da bitti
Gençliğin ateşini sildi de geçti

Üçüncü dördüncü beşinci oldu
Düşüncem çoğaldı sıkıntı doldu
İçimden dışarı yazılmak geldi
Zenginlik hevesi içime düştü

Bin dokuz yüz altmış beşte yazıldım
Üç beş sene istenmedim, üzüldüm
Hususi yerlerde boşa ezildim
Ömrüm zayi oldu fuzuli geçti

Günler aylar derken dolandı yıllar
Dünya sıkıntısı başka bir haller
Rızkımız varmış açıldı yollar
Şimdi yol çevrildi de gurbete düştü

Sene yetmiş birde gurbete çıktım
Geriyi bıraktım ileri baktım
Onun bunun için şansımı yaktım
Bana yakınlarım çok yara açtı

Gurbetlik başladı açlığı tattım
Kesemi doldurdum ama aç yattım
Tez döneyim diye çok çabaladım
Bu gurbetlik de böyle ne zor iştir

*Şiir’in diğer sayfaları kaybolmuş o yüzden devamını paylaşamadık*