Otobiyografi Şiiri - Hanife Banu

Ruhsuz bir şehirin
Dilsiz çocuğuyum ben..
Kelimelerim yetmedi yaralarımı sarmaya..
Her yanımdan kan damlıyor
İlk cemrem düşüyor toprağa..
Ben ki baharı getiriyorum
Bahçedeki erik ağacına
Söyleyemediklerimden sorumlu tutmayın beni
Hıçkırıklarımda kelimelerim dinleyin...
Otobüs duraklarına yapıştırmayın kayıp ilanlarımı...
Yerini bildiğiniz şey kayıp sayılmaz hem...
Sağır ediyor kulaklarımı şehrinizin gürültüsü
Rahat bırakın beni
Ve unutun sadece...