Keşmekeş öyle bir kaderim var ki;
Başımın belası çöktü gitmiyor.
Kurutmuş kanımı, bağlandı bahtım,
İşkenceden başka, bir şey etmiyor.
Dedemin dedesi, nesli kuşağı,
Her zaman olmuşuz, elin uşağı.
Yaşam denen yoldan iniş aşağı,
Tekerim patladı, fren tutmuyor.
Dağlara sığındım, taşlar eriyor.
Enginlere indim, deniz kuruyor.
Hareket halinde, her şey yürüyor.
Benim atım, adım bile atmıyor.
Yolum hınzır dolu, Hızır görmedim.
Ömür boyu bir gün huzur görmedim.
Etrafım hep rezil, vezir görmedim.
Yaklaşıp elimden biri tutmuyor.
Divane Fani’yim önüm çevrildi.
Çürüdü bedenim, yandı kavruldu.
Yıkıldı sarayım, tahtım devrildi.
Baykuşlar tünemiş, bülbül ötmüyor.
Aşık Fani
Kayıt Tarihi : 21.12.2017 19:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!