Ötme garip garip, ey dertli bülbül

- 643 -

Ötme bülbül ötme gönlüm yaralı
Seherde feryat edersin sen bu bağrımı delersin
Sarhoşsun böyle dersin
Ötme garip garip, ey dertli bülbül

Seherde feryat edersin sen bu gönlümü delersin
Sen seni neye benzetirsin
Dağ taş derya gezersin
Ötme garip garip, ey dertli bülbül

Gece gündüz vardır zarı
Gönlü doludur aşkın narı
Diyemezsin yaz baharı
Ötme garip garip, ey dertli bülbül

Sen ötersin gül aşkına
Yüzün dönmüştür şaşkına
Ben öterem pir aşkına
Ötme garip garip, ey dertli bülbül

Avazı çoktur bu handa
Eşi bulunmaz cihanda
Feryadı damarda kanda
Ötme garip garip, ey dertli bülbül

Hem âşıksın hem ozansın
Hem ufacık bir hayvansın
Yara derin hal yamansın
Ötme garip garip, ey dertli bülbül

Dağ u taştan sen uçarsın
Mevsim gelirse göçersin
Beni görüp sen kaçarsın
Ötme garip garip, ey dertli bülbül

Hüdayi meydandan kaçmaz
Hayvan değil asla yatmaz
Senin gibi çalım satmaz
Ötme garip garip, ey dertli bülbül

Çok sefil u perişansın ey bülbül
Garipsin hal yamansın ey bülbül
Avazın dağı deler ey sarhoş bülbül
Ötme garip garip, ey dertli bülbül

Yüce dağlara konarsın Hak yoluna yanarsın
Kış gelir sen sönersin, ey dertli bülbül
Eğer Hüdayi’yi sorarsan illa ebed yanarsın
Ötme garip garip, ey dertli bülbül

Nedir bu feryat bu avazın
Hani çalgı hani sazın
Sen de aşık mısın şah-ı bazın
Hüdayi bilmez kışu yazı
Ötme garip garip, ey dertli bülbül

Yoktur misalı her handa
Kul Hüdayi sever canda
O da feryat eder kanda
Ötme garip garip, ey dertli bülbül