Otlayadursun Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Biz denize vurduk suyu geçeriz,
Onlar çayırlarda otlayadursun.
Soyunduk dünyanın nimetlerinden,
İsteyen serveti katlayadursun.

Duvarları deldik, atladık öte,
Vara arkamızdan dumanlar tüte,
Anahtar uydurduk büyük kilide,
Altımızda atlar çatlayadursun.

Malı yere koyup kasten çaldırdık,
Hırsa dizgin takıp susta durdurduk,
Desturla deveyi şaha kaldırdık,
Artık hendeklerden atlayadursun.

Bıraktık herkese sevdiği şeyi,
Bülbüle ötmeyi, neyzene neyi,
Kimdir ki seviyor yiyip içmeyi,
Bırak yiyip içip patlayadursun.

Her neyimiz varsa koyduk ortaya,
Gelirken cıscıbıl geldik dünyaya,
Biz ayık dururuz, görmeyiz rüya,
Eller defineyi kitleyedursun.

Ecirimiz hazır yolun sonunda;
Parmağımız yoktur serçe kanında,
Döktük saçımızı sırrın yolunda,
El saçlı başını bitleyedursun.

Biz yollar gösterdik erliğimizle,
İrşada çalıştık birliğimizle,
O ki alay etti terliğimizle,
Varsın günahını çitleyedursun.

Sanma ki işlenen suç saklanmıştır,
Yürekler fitneyle pasaklanmıştır,
İnsana her fitne yasaklanmıştır,
Bırak onu bunu fitleyedursun.

Her bugünün vardır elbet yarını,
Barlıoğlu çözer herbir sorunu,
Yarın tam önüne korlar varını,
Şimdilik yüreği kütleyedursun.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 160-162/412)