Otistik Gelecek… Şiiri - İlhami Şenol

OTİSTİK GELECEK…
Bir gün gözlerini işinden, yerden kaldırdığında.
Bir gün.
Sonsuzluğa bakmakta olan, uzamış sakallarıyla birilerini göreceksin.
Önünden geçsen fark etmeyecek seni.
Sonsuza bakan.
Sınırsız saatlerce.
Gecesini, gündüzüne karıştırmış adamlar.
Bu adamlar Saatinden yelkovanı, akrebi kaldırıp atmışlardı.
Acıkmazlardı.
Üşümezlerdi.
Kendi kabuğuna çekilmişlerdi.
Bir istiridye gibi.
Kaplumbağa yani.
…
Artık yorulmuştur yaşamdan.
Artık yorulmuştur çelişkilerden.
Artık sorulara yanıt bulamamaktadır.
Yalnızlığına sığınmıştır.
Artık kendinin en iyi arkadaşı olduğunu düşünmektedir.
Acılarla doğmuş, acılarla büyümüştür.
Her sevincinde, bir acı durum gelmiş örtmüştür yaşamı.
Acılar, sevinçlerin önünü tıkamıştır.
Bulutlar çocuk gibidir.
Güneş eğlenceli bir palyaço.
Bulutlar, dağlar, ormanlar, çiçekler kuşlar cıvıl cıvıldar, oynaşmaktadırlar.
Nedendir böyle saatlerce yalnız kalmak.
Nedendir sonuna kadar özgürlüğünü, özgünlüğünü korumak, savaşmak.
Nedendir.
Kendini anlatırken, hayır bizim gibi düşüneceksin diyenlere karşı yenik düşmek.
…
Gözlerini dikmiştir sonsuzluğa.
Ölmese öyle kalacaktır.
…
Televizyonlarda trafik kazası haberi verilmektedir.
Televizyonlarda bir şehit haberi geçilmektedir.
Annesi yüzünü yırtmaktadır birileri başın sağ olsun demektedir.
…
Otistik adamın, Gözlerinin önüne hep o Vietnamlı baba gelmektedir.
Ülkesi işgal altında iken, çocuğunun aşı yapılan kolunu kesmektedir.
Iraklı anne gelmektedir usuna.
Ülkesi işgal altında iken oğluna, canına, yüreğine, yaşama bağlayan değerine, gülüne, çiçeğine haykırmaktadır.
Sen benim kucağımda kalamazsın demektedir.
Şimdi anaların yanına sığınmak zamanı değildir demekte ağlamaktadır.
Bilir ki giden gelmeyecek.
Bilir ki mendili hiç kurumayacak ağustos sıcaklarında.
Gözlerinin önüne Hiroşima gelmektedir.
Onlarca yıl sonra hala cilt kanserlerine yakalanan hastaların çaresizliği gelmektedir.
O sonsuz manzarada.
Kim getirmektedir bu fotoğrafları.
Bilmemektedir.
Ama kendini dünyaya, evrene, Allah’a, insana, ülkesine sorumlu duyarlı biri olarak yetiştirmiştir.

…
Sonra işsiz bir babanın cinneti.
Gelecekten, neden öldüklerinden habersiz yavruların cenazeleri gelmektedir gözlerinin önüne.
Daha dün Beyoğlu sokaklarında Yeşilçam artisti hayalleriyle evden kaçan taptaze filizlerin nasıl yaşamlarının karardığı gözlerinin önüne gelmektedir.
O hayallerin etinden para kazanan soysuzlarında insan kılığında dolaşan pislikler olduğunu düşünmektedir.
…
Yalnız adam.
Otistik adamlar çoğalmaktadır.
Otistik.
Bütün savaşlardan da yenik çıkılmaz ki.
Yenik çıkılmaktadır.
Eğer elinde silahın doğruluk ise.
Eğer silahın dürüstlük ise.
Yalandan nefret ediyorsan.
Kimsenin ekmeği ile oynamamaya söz vermişsen.
Savaşlar yalana, dolana, çıkara, bencilliğe, talana, haksızlığa, zulme, baskıya yenik düşmektedir.
…
Evet, otistik, saçları kırlaşmış, gözleri dokunsan ağlayacak otistik ellili, altmışlı yaşlarda adamlar oturmaktadır kentin kıyısında ki banklarda.
Kentten de kaçamamaktadır.
Dağlarla kentler arasındaki, sınırlarda yaşamaktadır.
Bütün anılar oradadır.
Bütün yaşanmışlıklar.

…
Ne civan adamlar yalanın kurşunuyla devrilmiştir.
Ne Arslan adamlar satılmışlığın oklarıyla savrulmuşlardır.
Ne dağ adamlar ihanetin, dedikodunun pençeleriyle erimişlerdir.
…
İşte o kentin kıyısında ışıksız bankta oturan otistik adamlar.
Yalanlardan, ihanetlerden, satılmışlıklardan bunalmıştır.
Yaşam yalanlara teslim oldukça otistik adamlar çoğalmaktadır.
…
Sanma ki doktorum otizm iki yaşında ortaya çıkar.
Bu hayat dağ gibi adamları ellisinde otistik yapar.