othello
gitmen öyle ağır
kalman nasıl zordu
beraber baktığımız denize attım zihnimi
othello
ben bu kıyıdan kalkamıyorum
kalbim o kıyıda çağıldayan denizin hevesinde atıyor şimdi
çitlenbik
bana bir nefes oluyor sonra
bir nefes
bir dua
yosun tutmuş gözlerim ufku siliyor
othello papatyam güzelim
yine aşınıyor kıyıya tutunan ellerim
yüce suların, gür sesli tanrıların kayıp oğluyum ben
uykuya dalıyorum şimdi
kalbinde uyuduğum anlaşılmasın
Kayıt Tarihi : 15.3.2023 03:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
cennette filizlenen beyaz bir kelebeğin ciğerini yakan deniz kokusu ve kayıp şairin göz yaşları
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!