Ötesi Yok Şiiri - Yavuz Çelik

İşte tam da böyle bir zamanda,
Annem göbeğimden kesmiş böyle bir ayrılığı,
Çünkü bu daha ilk acıların habercisidir.

Böyle zamanlarda yüreğim ağır geliyor,
Kendimi bir şiirin unutulan mısrasına benzetiyorum
-hep aynı yerde hep aynı zamanda…
Gidecekseniz şimdi gidin diyorum ötesine dayanamam
-peki, neydi taşı kum eden bu sancı?

Hem özleyip hem nefret ettiğimiz bu dağlar,
Hem bu kadar yeşil hem bu kadar beton bu insanlar,
Yaşadığımız umulan pişmanlıktır ötesi yok.

Dertler var adını dağlara verir,
Dertler var biri bin parça.
Madem akasya ağaçları bu kadar serin,
Madem artık gökler perde olmayacak gönlümüze,
Gidelim böyle zamanlardan.
Belki tarih cehennemini bırakır bağrından.
O zaman bir hak verilir dudaklarıma:
‘’En çok öldüren en önce ölsün, fazlası zulme girer’’