Ötenazi Şiiri - Şeref Işı

Gelseydin düşlerim düşmezdi gecenin kıyısından
Parmaklarına en çok yakışan takı parmaklarım olurdu
Kovalamazdı yelkovan akrebi bır düşman gıbı
Sen gelseydın sevgılım gozlerınde zaman dururdu
Kutsal kederler ıcındeyım yıne bu gece
Hasretın çıldırıyor sankı beynımde
Bır senfonı,bır muzık çalıyor duyuyor musun
Yoksa ben mı deliriyorum artık kendımce

Yasak bır hıkayenın ıcınde,alenı bır aşktır bu
Gecenın sessızlıgınde hasretine feryattır bu
İmkansızlığımız, yaralarımız hepsı bızım için
Ötenazi zamanı çoktan geçmiş bir sevdadır bu