kimse sığmaz bir başka çatlak eşiğe
ben sığınamadım bir diğerine
içim çürüdü önce,
sonra bakışları.
hiçbir kadına yakışmayan kalbim varmış
ben bıraktım çocukluğumu tek yelkenli gemide
bendim limandan demir alan
nasıl olsa,
insan sığmalı insan kalıbına.
iç vakur olmalıymış.
şu günler dünümden gün çalmış gibi
mektuplarda öğrendim
virgül canına kıyar
nokta öldürürmüş gibi.
zencefil kokulu bir ölüm
sonuç elzem bir ayrılık.
hünerini kaybetmiş sevinç kadar iktidarsızım
ben sığmak istedim bir eşiğe
sığmalıydım bir insanın hayatına
fakat en kavi eşikler dolduruldu benim olmayan umutlarla.
neyseki,
ben öteli bir kahinim
siz yalansınız.
Vahap Özdemir
Kayıt Tarihi : 21.12.2022 01:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!