Ötelere,,, Uzaklara...

Bir liman, bir aşk, bir şiir.
Yine her zaman ki yerimi almıştım.
Elimde “yol”, dilimde uzaklık,
Yol ve uzaklık.
Mavi bir parıltının içinde, çok ötesinde
Dumanı siyah bir vapur.
Biliyordum, gelecekti yine
Amaçsız…
Acıtmaya gelip, yine uzaklara dönecekti.
Kararımı vermiştim
Bu sefer “yol”uma bakacaktım.
Ve ona bir şeyler okuyacaktım.
Ve yine, o anlamayacaktı …
Sahi neden gelmişti ki?
Elinde eski zamanlardan kalma
Koca bir bavul,
Üstünde en sevdiğim kabanı
Ve bir de yün atkısı.
Sanırım gözlerimiz buluşmuştu artık.
Ne yapacaktık?
Hava soğuktu.
Ne yağmur vardı, ne de kar,…
Durgundu hava.
Lakin birazdan, birbirimize
Söyleyeceğimiz sözlerle,
Hava da alt üst olacaktı.
Yılların söylenmemiş sözlerini
Bir anda döküverecektik
Önümüze!
…
Ve sonra,
O elinde bavulu,
Bense elimdeki “yol”la,
Devam edecektik.
Şiddetli yağmurun altında
Ayrı ayrı yürümeye, gitmeye
Ta uzaklara, taa ötelere!