Ötelere Göz Kırpma Şiiri - Ahmet Doğru

Filizlenen itirazımı büyütmeden gelivermeli
sevinç çığlıkları koparmalı bir bir uzun havalı
gecenin yarısında uyuyan deryaları kaldırmalı
dağlanmış mutsuzluğu
o içimi yakan kekre sesiyle
cinnet geçirterek intihara itmeli içimden
nihayet sarı papatya gülüşlerle düşmeli ayağına
öyle gurur dolu damarlarım mest olmalı bir müddet
Ağrı dağı kadar sarhoş olan başımla gelivermeli

toprağın kokusuyla açılır bayılan her çiçek
açılınca duymak ister kendini kelebeklerde
bak ben o her bahar daha fazla taşkın ırmak
aydınlatırım taşların yüzünü
ışıl ışıl öpe koklaya
kentin en güneyinden ışıkların dağınık gölgesinden
kucak dolusu devşirme çiçekle çocukça gelivermeli

ay önceleri en fazla gülümsediği avuç içinin
bulutsuz yağmurlu günü ya çok hoş gördüğü aşkın
o gün sevdaya benzeterek güneşe kaç kez sarılacak olur
bilirsiz sulu toprak sevgiliden vuslat dileyen muradın alır
bilirben senin için ölürsem benim için ne gam
ölümü yerinden çıkaruben sana doğru gelivermeli

günü en güzel yerinden öldürmektir uyumak
yedinci katın penceresi açarsam bana ben
sana süzülürüm gözümden uyku gibi
gecenin o ıpıssız sabaha kavuşan sularında
tanın allanması ya da seherin serinkanlılığı olarak
yalnız gecenin en tatlı düşü olarak gelivermeli

arabalar hem de dev otoparkta yana yana uyuyan
göremez şehrin göbeğinde serçeyi ağaçtan ağaca
o gölgede gülen kız güzelliğini çağrıştıran güzellikle durur
otobüs durağına el eylesem efil efil rüzgar eser
göçebe kent fundalığı küpeçiçeğinde demlenir
sarışın taksili şehirlerle defne kadar dertliyim
güvercin ordularıyla sıra bulutlar kurup gelivermeli

amenna yaprak yeşili sözlerim güzelliğini gölgeler
göstermez sarı çiçek bakışım bir işareti
erguvanlar o çiçek olmuşluğu en gözde aşkın
hayranım şu su ile toprağın harikalar doğuran aşkına
güneşe bakma yolunda onlar birbirini yok eder
aralarındaki elçi hava aşk özütlü sözler sundu bana
sulu toprak elbisemi pârelemeli hemen gelivermeli

Ay Adası (2000) 'ndan