Gündüzün ufkunu örmeden gece;
Melal-ü hasretle inliyordun sen.
Hüzünlendim birden kendi kendime,
Dedim bunca keder işkence neden?
Gece miydi bunca hüzne sebep?
Yoksa başındaki bu sevda mıydı?
Ama ben bilirim sen böylesin hep;
Bütün gördüklerim bir rüya mıydı?
Ruh ülkesidir yaşadığımız yerler.
Bu alem gerçekten bize yabancı.
Orda manevidir bütün değerler,
Maddi zevkler ise baştan yalancı…
Ey garip yetişir bu feryadı kes.
Senin aradığın ötelerdedir.
Kulağında çınlayan o ezeli ses,
Göklerden de uzak tepelerdedir.
Nisan 1996
Amasya
Kayıt Tarihi : 28.12.2009 16:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!