Ötelenenlerden Şiiri - Nazım Yusuf Arslan

Tebessümün arkasında, uzaktan bir el
cebirden öte bir mesafe kat etmiş
Yüklemsiz ömür, titrek ruh ve de ürkek
Bir el var uzakta, içimde, kanımdan.

Yirmisekiz yıl sayılmış infazı,
mahpusluğu el olmanın, ele olamamanın.
bir el var uzakta, kandan öte kan.
candan öte can bir el var uzaktan

Tabir edemedim, tehir etmenin talihini, talihsizliğini,
Bir el dokunur tarihime, tarifimden
Salık vermez celalinden cemalin
Bir eli elden eder tarifesi bile bu rasiyenin

Rasiyesi dir göstermezi, ötesi
Yetmez ne kemali, ne ilmi aklımın öncesi
Bir el uzanır fikrime, gönülden öte, can, kan.
Şeb-inden ayn görmez güneşi.

Kimi hayal, kimi meyal, bir kuru ağaç gölgesindeyim
yelkenli bir savaş meydanında
ne yöne estiği bilinmez bu sevdanın
kah sabahın 5 inde kah gecenin ayazında.

Bir el uzanır yakından, uzağıma, bir sevda
candan önce kan, yardan öte HAN
Yirmisekiz yıl uykudasın ey can
Bir el ki, elden öte, elden sarih, zan.

Kaç gece şafak saydı doğan güneşe
Kaç güneş başakladı tohum tohum
Kaç tohum yardı bedenimi, elden,
Bir el var uzakta eder beni benden.
Bir ben var uzakta benden öte ezelden...