Bir otel odası, hem iki kişilik,
İki kişi vardı, yabancı üstelik.
Tanışıp ettiler, güzel bir sohbet,
Yatmak için zaman gelmişti nihayet.
“-Azıcık horlarım, vermem rahatsızlık,
Duyup da çalarsan hafifçe bir ıslık.”
Diyerek dalmıştı birisi uykuya,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Çok Hoş
O kadar gürültüye arkadaşı niye uyanmamış ki?
Çok güzel olmuş ekrem bey:) Güzel bir tebessüm yaratıyor.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta