Ötekine Borçlu Yaşamak

“Kırık Dişli Çark”

Aşk mı?
Artık vitrinlik bir kelime.
Kadın sever gibi yapıyor,
Erkek sahiplenir gibi.
Ama aslında herkes
Kendi yalnızlığının
Kirasını ödetmeye çalışıyor.

Kadın,
“Ben senin annen değilim” derken,
Erkek,
“Ben senin baban değilim” diye bağırıyor.
Ama ikisi de
Çocukluk yaralarını
Birbirine pansuman ettirmenin peşinde.

İlişki değil bu —
Karşılıklı ihtiyaç takası.
O yemek yapar,
Bu fatura öder.
Biri susar,
Öteki küserek cezalandırır.
Sonra adına “saygı” derler.
Saygı?
Mecburiyetin makyajlı hâli.

Sadakat desen,
Alternatif yokken gösterilen sabırdır.
İmkân çıksa,
Kimin kimi seçtiği değil,
Kimin kimi terk ettiği konuşulur.

Kadınlar sevilmek ister,
Ama anlaşılmaktan korkar.
Erkekler anlaşılmak ister,
Ama sevmeyi bilmez.

Her ilişki bir pazarlık.
Kimin ne kadar sustuğu,
Kimin neyi sineye çektiği,
Kimin kendi hayallerini yuttuğudur.

O yüzden aşk bitmez.
Çünkü zaten başlamamıştır.
Başlamış gibi yapılır sadece.
Güzelce oynanır —
Rol ezberlenir,
Alkış beklenir.

Ve herkes,
Kırık dişli bir çarkın içinde
Kendi sesine sağır,
Ötekine borçlu yaşar.