Ötekiler Şiiri - Nurşah Şenel

Esmer duvarlarla muhabbete koyulmak ne kadar keyifliyse
sensizken yastığa başımı devirip düş salatası yapmak
o kadar keyif veriyor bana

Uyandığında aynaya dönüp bir göz kırpmak kendine
ne kadar ‘’yalnız kalmadın’’ diye sesleniyorsa insana
sensizken gökkuşağı ağzındaki altın sepetini düşlemek
o kadar ses verebiliyor bana

Ardına kadar açık kapılar
ne kadar merak uyandırıyorsa içinde
sensizken sıkı sıkıya kapanmış zarflarını
o kadar tahmin etmeye çalışıyorum o mektupların
posta kutusunu ötekilere geçit vermeyecek kadar
doldursalar bile

Olur olmaz düşüp dizlerini kanatan çocuklara
ne kadar aklın eriyorsa
sensizliğin hesabını tutmadan söylediğim
rengi açılmış yalanları o kadar hoş görebilirsin…