Öteki Yol Şiiri - Ufuk Nazım

Yamaçlarda dolanıyor gözleri
Unutulmuş bir yüzü arıyor.
Yürüyüşünün sonu yok
Köylerden kentlere
Kentlerden
Daha büyük ülkelere
Taşınıyor.
Göçmenliğin hüznüyle
Sere serpe çırpıyor
Sonsuz mavide
Güçlü kanatlarını.
Evrende
Bir toz zerresi
Bütün akan kinetiğin
Ta ortasında
Kalamaz kıpırtısız.
Bulaştırarak gücünü
Devinen her şeye.
Arıyor öteki yolu.
Uzak yamaçlarda
Söktü sökecek
Gözlerinin çığlıklarıyla
Hasretinin çığı.
Belki
Hasretin kütlesinde boğulacak
Güçlü kanatları.
Gene de
Bekleyecek inatla
Yamacın sırtında belirecek
Güneşin ışıktan ellerini.
Kim bilir
Belki açılacak
Birazdan bütün
Öteki yollar
Belki ulaşacak
Unuttuğu o güzel yüze
Kim bilir
Belki
Güneş de aşılacak
Gökten daha uzak
Bir sonsuzun içine
Yığılıp
Evrensel doğrularla
Kesişecek.
Bulacak
Görmezliklerin ötesinde
Kara deliklerin
Dayanılmaz çekiminde
Vazgeçip beninden
Ulaşacak ötekine…..