Öteki Yarıma Öfke Şiiri - Ahmet Can Gürkcü

Sus! Kendimle birlikte gömdüğüm o adı kullanma!
Bana 'Deli' diyebilirsin. Çünkü Aklın fecrinden geçip o makama eriştim.

Sus! Daha sözümü bitirmedim.
Sonra Ellerim göğe bakındı. Gözlerim ellerime.
Tanrım, her saniye bir gözyaşıydı.
Kapalı gözlerimin gördüğü karanlık değildi.
Beyaz bir ufuk aydınlanmasıydı.
Sonra senin saçlarını kuşandım zırh diye.
Sesini bağladım elime mızrak diye.
Hatıraların barındırdı damarlarım kan diye.
Kumdan bir heykelini yaptım düşman diye.
Sonra mızrağımla yıktım. Kızıl bir ay doğdu aydınlanmış geceye.

Sus... Dinle!
O gece aşkın sarmaşıklarıyla aya tırmandım.
Uzayan duru su gibi berrak ışıkların tutsağı oldum.
Bakıpta göremediğimizi, gördüm... Sordum; Kimsin?
"Beklenen..." dedi.
Unuttuğum o müziği tekrar duydum.
Dinginliğin uçurumundan düşerken dinlediğim deliliğin tatlı müziğini.
Sus dedim sana sus!
Düşler ordusunun generali oldum.
Emrimde sayısız kâbus, fethetme kararı aldım,
Güzel yüzünün ardında ki güzelliği.
''Sesten'' mızrağımı aldım, yürüdüm, düşlerinin ıssız madenine.
Kahkaha atmak istedim.
Bu kadarcık mıydı hayallerin? Bir avuç 'gelecek'...
Bunun için miydi onca kâbus!
Bunun için miydi delilik denizlerinde, fırtınalarla geçen onca yolculuk!

Yeter lanet olsun sus artık!
Ellerimle yakalayamadığım o renksiz ışıklar
Dokunuyor zihnime, yüreğime, tenime...
Canım yanıyor.
Ruhumun yanık kokusu burnumu okşuyor.
Bir gölün ortasında yansımama bakıyorum.
Sonra bir başkasına ve sonra bir diğerine...
Binlerce kendimden, kendimi seçemiyorum.
Hepsi yabancı. Artık susturamıyorum onları.
Uyurken bile benimleler.

Susun artık susun...