Öteki Yan Şiiri - Atilla Güler

bir vakti gecenin
ve örtülmüş kapılar
sokağa karşı
ıssız bir kara leke gibi
yamanmış soğuk her yana
itilmiş bir bedenin
üzerinden geçen gölge
görünmezlerde
öte yandayım
soğuk…siyah…dirençsiz
…çırılçıplak

daralan günlerin
belirsiz izlenimleri
yara açıyor
keskin bir bıçağın sırtında
kimseler yok yanımda
ne içerdeyim
ne dışarıda
öteki yan
yalayıp yutmuş beni
düşlerimi
sessizim
sessizliğim
bir çığlığın ucunda
ama hiç ses yok
bu yanda.

bir kadın ilerliyor
bir hayalet gibi süzülüp
yanımdan
ve bir adamın
uzanan elleri çağırıyor beni
bilinmez bir yerlere
ne kadına erişebiliyorum
ne de adamın ellerini kavrıyor
üşümüş ellerim.

zaman yok öteki yanda
hangi çağda
hangi bedendeyim
kaçıncı günün
kaçıncı saatinde
geliş ve gidişlerim
zamanın acımasızlığı
vurulmuş bu yanında kapımın
ama kim bunun farkında

duyamadığım bu ses kimin
ve ne zaman
seslendi birileri adımı
dökülmeyen yağmurlar
nasıl ıslatsın kimsesizliğimi
ve kaçıncı kapı bu
ardında sessizce yol aldığım
göremediklerimin neresinde
görebildiklerim

hiçbir şey yok burada
ve hiçbir şey
bu kadar güzel değil
bu kadar sessiz
bu kadar yok edici
bu kadar özgür
hiçbir şeyin güzelliğinin
sessizliğine vurulmuş
bir özgürlük
içimde gezinen
hiç kimseyleyim
ve hiç kimse benimle

aynaların bir yüzünde görünen ‘ben’in
gerçek yüzü aynanın arkasında
öte yanında
ve ötesi boş
aynanın
sırı dökülmüş noktasından
doluyor boşluğum
hiçliğime
ben bu yanda
bir hiçim
işte bu
aynanın sırından süzülen
kızıl sırrım.

bu yanın öte yanında
içime işlediklerimin
ne kadarı gerçek
ne kadarı
gerçekliğini gönderebiliyor
bu tarafa
ne kadar gerçeğim ben
o tarafta
ne kadarım farkında
hiçliğimin
gerçekliğinin

kapımın öte yanı
örtük dünyaya
bilmez kimse
bu yanımdaki gerçekliğimin
o yandaki sahteliğiyle
ne kadar uyumlu
söylenen sözlerin
bu yandaki yankısını
görmez kimse
aklımın almadığı sorunsalın
bu yandaki çözümü
bilinemez asla

örtük bu yanı kapımın
ben neyim
kimim
hangi beden
hangi ad
hangi zaman
hangi gerçek
aynamı kıran ben miyim
ve kırığımdan süzülen bu kan
kimin

ben hangi yandayım
kim örttü beni kendime
öte yan ben miyim

gecenin bir vakti
ve örtülmüş kapılar
ıssız bir kara leke gibi
yamanmış her yana
soğuk
itilmiş bir bedenin
üzerinden geçen gölge
görünmezlerde
soğuk…siyah...dirençsiz
...çırılçıplak
öte yan girmiş içime.

öte yan bende
ben öte yanda

öte yan ben miyim

15.10.2006