Kaybetmiştik aslında
Öteki Tanrının çocuklarıydık biz
Onurlu ve gururluyduk
Gökyüzü yıkılırken yeryüzüne
Ateş kokan demirler düşüyordu yüreğimize
Kan kusuyordu ellerimiz
Ve yitiktik kendi bedenlerimizde
İnce ince işliyordu yağmur o derin türküsünü aşkın
Ve çıkamıyordu dehlizlerimizden içimizdeki çocuklar
Kuytulardan haykırışlar geliyordu
Ve isyankâr gözyaşlarında boğuluyordu ruhumuz
Bedenlerimiz düşerken yavaşça aşkın kıyılarında
Dalgaların hışmına uğrardı yitik benliğimiz
Ve sen,
Kuşatılmış ordular kadar
Çaresizdin, yitiktin…
Kayıt Tarihi : 2.2.2009 23:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şükrü Uyar](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/02/02/oteki-tanrinin-cocuklariydik.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)