Öteki Kurt ile Öteki Kuzu

Sürüsünden kaçmış kuzuyu
Sürüsünden kaçmış kurt anlayabilirdi
Yalnızlık o kadar sefil bir boşluktu ki
Bulmak o kadar yeşil bir cennetti ki
Kuzu dayanamazdı kurdu kaybetmeye
Kurt dayanamazdı kuzuyu kaybetmeye
Ama cennet sadece bir vahaydı
Yüzbin yerinden seraplarını gösteren bu çölde
Kuzu boynunu sürdü kurdun dişlerine
Kurt açlıktan ölene kadar yaladı
Kuzunun gözyaşlarındaki tuzu

Yalnız kalınca kuzu
Düşündü
Sonsuz bir ormanda da yaşasam
Bir tek ağacın gövdesine sırtımı yaslayarak dinleyebilirim
Ormanın başı da sonu da olmayan türküsünü
Tıpkı bir uçurumdan uçmak için koşar gibi
Çıktı saklandığı kuytusundan
Koştu kurt sürüsüne doğru