Öteki İstanbul.(Düz Yazı) Şiiri - İnsaf ...

Anadoluda, kızlarımız genç kadınlarımız,masum bir gülücük,temiz bir aşk ya da tecavüz sonucu NAMUSSUZ damgasını yerken.
Hunharca katledilirken aynı eylemde bulunan bazı şanslıların(!) göklere çıkarılmasını,gayri meşru doğurdukları çocukların el bebek gül bebek büyütülmesini yadırgıyorum ve de anlamakta güçlük çekiyorum.Madalyonun bir yüzü tu kaka diğer yüzü seviyeli birliktekik(!)
Bu çelişki niye.?

Anlatacağım öykü bunlardan biri sadece.

Taksim İlkyardım Hastanesinin Cerrahi servisinde tanıdım onu.
Bir dizi ameliyat geçirmişti.Sıcak kanlı,dost bakışlı lafını esirgemeyen bir kadındı.Benim hikaye ve şiir yazdığımı öğrenince 'Ablam beni yaz bak ne biçim okuyucu bulacaksın' dedi.
Neden olmasın diye düşündüm.Gerçek bir yaşam, Anlat bakalım dedim.
Seçtiği kelimeler pek de edepli değildi.Bu onun içinde bulunduğu yaşam şartlarından ileri geliyordu.
Çayımızı demledik ve oturduk masa başına..O kadar güzel ve derin gözleri vardı ki,O anlatırken ben geceye dalar gibi kara gözlerine dalıyordum.Anlattıklarının gerçekliğini ve bir o kadar acımasızlığını o gözlerde buluyordum.

'Benim adım Fatma Nur..Fatoş diyorlar bana. Böylesi yakışırmış öteki İstanbul'a.Babam emekli işçi,yedi bebe bir anne ederiz sana dokuz.
Anamın gündeliği yetişmedi zamlara.Eli iş tutanımız ekmek kapılarına.
Ustanın nefesini,o iğrenç ellerini üzerimde hissetmek rahatsız etti beni.
Evdekilere bakmak bana düştü üç-beş ay.Sıkıntılar peş peşe geliyor alay alay.
Suya gidip gelirken,bir iki göz süzmeler,kaçamak birkaç gülüş kapıverdi gönlümü.Bilemedim o günler çarkımın döndüğünü.
El ele tutuşunca,adım FAHİŞE oldu.Yaşadığım yer belli.Etiler Ulus değil,ben garip Gültepeli.
Kondumuzun çatısı bir gece çöküverdi.Anam babam toprağa,kardeşlerim yurtlara,ben se düştüm sokağa..Biri orada öldü.Nedeni bilinmedi.
Fatma Nur olan adım,FATOŞ diye değişti.Seviyesizdi benim yaşadığım aşklarım.Benim adım Fatma Nur.Melisa,Burçin,İnci ya da Yaprak değildi.
Kaza sonucu bir gün anne de oluverdim.Saramadan bebemi,veremeden mememi sokağa salıverdim.
Ben ünlü değildim ki.Ya da bir zengin kızı.Ben sahipsiz bir keçi,kapatamadım kıçı.
Şimdi diyeceksin ki,Peki niye burdasın?
Paramı isteyince aldım bu yaraları..Beni satan pezevenk hiç acımadı abla sapladı bıçakları.
Aldığım bu yaralar bir gün kapanır elbet.
Ya öteki yaralar...

Taksim İlk Yardım.

21/05/2003