Durulursa kaderin Çağlayan seli
Feleğin çemberinden geçerse ağar ağar
Durursa fırtınalar Ilık bir samyeli
Gönlümün zemherine gelir mi? ilk bahar.
Unutursa kul önüne nimetler sereni
Uyutur sanır da,içten gurur duyar
O vakit kaçmıştır onun o son treni
Boşluk dahi bir engel, önünde duvar.
Hiç hesapta yokken Bir melek peri.
Silüet insandan huri, benzi gülizar
Buyurulan emir,canları almak geri.
Emri telakki görevi yanında nazar.
Sürülürse Defterler, Şefaat et ey Nebi.
Zamanım yaklaştı, saatim çalar.
Vurulur da zincirler, Sefil sübyan sabi.
Manzara pek elim, yürek parçalar.
Duyulur da göklerden gaibin Sesi
Hakkımda emir çıkar bir ilahi karar
Doyurur alır da bedenden tüm hevesi
Ben serden geçmişken sen neye yarar?
Kurulursa meydanlara mahşer yeri
Bir ölüm fermanı, can Canan’ı ne arar?
Kavrulursa ateşlerde, dayanmaz Deri
Bi yakım bir çöküş akıllara zarar
Uzanır da Tutulmaz bir derman Eli
Yürekte yaralar hem kanar hem azar
Arkanda ne bir dost ne de bir veli
Günahlar, veballer can yeri pazar
Yolun sonu artık ömrümün son demi.
Toz pembe rüya,uykularından şiyar,
Sonsuzluk limanına Demir atmış Gemi
Cennetim,cehennemin gayrı öteki diyar.
İstanbul / 22.11.2021
Saat:0024
Kayıt Tarihi : 29.7.2022 18:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!