Kafka'nın sahnesinde,
Sen ile ben
Biz'e dönüşümü oynuyoruz.
Samsa çoktan böcek..
Öteki geliyor sahneye,
Seni ötekileştireceğim diyor,
Seni sana bırakmıyor,
Seni bana bırakmıyor...
İniyorum sahneden,
Ötekileşen sen oluyorsun,
Bana değnek salladığın
Eylül'ün gözünde.
Aynaların atası gölgeler
Giydikleri hükümle kayboluyor.
Ekim zamanı geliyor yaraların,
Ötekileşmiş yüreğimin ikileme an'ı,
Nadasa bırakmış Eylül kendini,
Ağ'lıyor firarî gölgeleri,
B'ağ bozumuna dek....
Güzümüze durasıca gölgeler,
Çekiyor perdeleri,
İbsen'in sahnesinde sıra,
Her birimiz,
Sen, ben, biz, öteki, beriki,
Kendini arayan adam,
Mısır'da tımarhane ziyaretinde Peer Gynt...
*
Bana bir masal anlat anne,
Ne padişahın kızı olsun,
Ne de yedi başlı dev...
Hep kötüler kazansın
ki,
Bu hep masalda kalsın...
Yaraların Ekim'i,
Eylül'den sonraya kalmasın,
Ama ikileme olsun anne,
Ziyanı yok..
Kayıt Tarihi : 4.8.2022 23:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sadece anlıyormuş gibi yaşıyoruz; yanılsamaların güdümünde...
Etkili şiiri ve şairini kutluyorum çokça.
Saygılarımla.
gibi yaşamak, simule hayatın yanılsamalarında...
Yine de tutunmak insanın, insana yansımasına...
Yüreğinizden yansıttığınız duygu, düşüncelerinize hürmetlerimle..
Çokça saygılarımla şaire..
Teşekkür ederim.
Kendi gölgemizi giymek
Bu huzurla toprağa girmek ya da topraktan çıkmak
Bir başka uyanışa uyumak arzusu lugatımdaki en ceberrut sözcükle noktalanır
"BİTİŞ"
Şiirin huzurunda bulunmak anlamlıydı
Söze tebrigimle ve tebessümle
Her an huzurunda bulunmak anlamlıdır söz'ün...
Sözde, gölgesini giymiş yeni bir uyanış...
Her bitişin yeni bir başlangıç'a söz'ü yok, olamaz...
Mitlerde,
Kanadı kırık tanrı, tanrıdan kanat ister söz'le...
İlk "söz" var tebliğinde Mesih...
Söz, söz'e
müteşekkir,
Söz'den söz'e muhabbetle...
TÜM YORUMLAR (4)