zıpkın gibi delikanlıydım
başımda kavak yelleri
neyime yetmedi bilmem
memleketimin bir lokma kuru ekmeği
ben mi istedim çekip gitmeyi
yoksa yaşam mı sürgün etti gurbet ele beni
anımsayamadım
sanki asırlar önceydi...
anamın ayakları anız yaralıydı
tarhana kokardı bacımın elleri
oradaki kadınların kirpikleri rimelli
tırnakları ojeli
her biri soluk benizli
oysa Zeynebimin gözleri…
kudretten sürmeli
harama değmemişti kirpikleri...
zor günlerin yaşam taşeronuyduk
dil bilmez ağır işçi
sevgi ektik evlek evlek
boy vermedi,
biçemedik
ikinci, üçüncü kuşaklar verdik kucaklarına
olmadı
sevdiremedik
kabullendiremedik
yakıldık
yıkıldık
aşağılandık
kovdular bizi
yüzümüze kustular kinlerini
yarınları göç yollarında tükettik
bir yaradır içimde memleketim şimdi
kabuk tutturamadığım
kesip atamadığım
ne gidince oraya
ne dönünce buraya alışamadığım
arafta kaldığım...
en güvendiğim dostlar
yolunacak kaz gördüler
aldattılar bizi
yüzlerinde en sevimli maskeleri
bizler;
yurtdışında YABANCI
ülkemizde ALMANCI
her ikisinde ÖTEKİ
itilmişliğimin isyanı taştı yüreğimden
parmak uçlarıma birikti
yeter, yeter
Yeteeeeerrrrrrrr! ...
işte…
çekip alıyorum yüzlerinizden maskelerinizi,
siz hep bendiniz,
bendeydiniz,
benimdiniz
ya ben?
ben neden ÖTEKİ? ..
Kayıt Tarihi : 27.9.2014 17:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ötekileştirdiklerimiz, maskelerimiz konulu bir şiir istenmişti bir grup kitabımız için. Hiç bir yerde yayınlanmamış olmalıydı. O kitap için hazırlamıştım bu şiirimi. Ekonomik nedenlerle dileğimizi gerçekleştiremedik. Bu gün, Almanya' da yaşayan Mahmut Mücahit Özdemir adlı arkadaşımın " Gurbet Çocukları " adlı şiirini okuduğumda aynı temayı işlediğimizi gördüm. Şu farkla ki; O, olayları yaşayan biri olarak yazmıştı şiirini. Bense sade bir gözlemci, empatizan... Kendilerine teşekkürlerimi sunuyorum buradan, bu kenarda kalmış, unutulmuş şiirimi bana anımsattığı için...
TÜM YORUMLAR (93)