Öteden Beri Şiiri - Osman Türkmen

Dünden atmıştım yarınları yırtıp,
Kendi ellerimle yok etmiştim geleceği.
Biliyorum bitti,
Fakat ardında kalan,
Hüzünlerin gök gürültüsü,
Kolaçan ediyordu maveradan,
Umutsuzluğun uğultusu.

Durmak bilmiyor duygular,
Oysa yeni sevdalar,
Ve başlanmadık aşklar olduğunu,
Biliyorum ama sormayın.

Artık ağlamak yabancı sayılmıyor,
Çıldırmak bir yanımda,
Bir yanımda ölmek,
İşte her şeyi atıp gel demek,
İstiyor biliyorum.
Biliyorum istediğini fakat,
Git desem de gitmiyor zaten.
Silmek istiyorum fakat,
Çık desem de çıkmıyor ezberimden.

Sen, aralanmış kapıdan giren bir yabancı,
Sen, her şeyi paylaştığımız yalın bir dost,
Sen, tipi dolu kış günlerinin, karda açan çiçeği,
ve sen, aynı kapıdan sessizce giden bir tanıdık.

Bense, bense o duyguların gölgesinde ıslanan,
Bense, yarı ağlamaklı, yağmur bakışlı gözlerin,
Bense, perdelenmiş kaşların arasından seslenen,
Ben, sessizliğin içinde, yırtınan bir sesim.