Öte ruhun sılası, kalbin aşk şiarıdır!

Ne kadar ah etsem
Dirliğimden vazgeçip
Suskun melalimle gözyaşı döksem
Fecrin afakında umutla inlesem
İzanla sürurun şevkine erişsem
Ah u zarıma tebessüm etsem

Lahza ne söyler
Hesap edilmeyen cüret kim için keder
Sual etmek ne müthiş bir değer
İlmin hülalasına erişmek
Aşkı şehretmek demek
İrfan yoksa ar ne gerek

Yetmez oldu takatim
Asaya hicran içinde bakarım
Feri kaybolan mecalsiz nazarım
Nefesimi kesen dinmez hezeyanlarım
Ne vakit hak için ağlarım
Ve yüreği ona açarım

Kar etmez gamım
Zan içinde hapsolan çileli feryadlarım
İhmal ettiğim muhakeme figanım
İrademde ki açmazlarım
Zaaf zerkeden nefsi arım
Ne vakit ihlasa kanacağım

Nefs yaşlanmaz derler
Sanki ruhu şehretmiş kal eden hal ehliler
Kalbin kitabından yüz çeviren nefisler
Aşkın didarından ar eden nesiller
Ölümden korkan kederler
Bir heyecana ram ederler

Hüzzam sinemin sesi
Hicran ruhumun dinmeyen figanından esinti
Saba tefekkür ettiren mihengi
Rast tebessüm ettirendi
Ne zaman bir tilafet duysam
İçimi titreten aşk firkatiydi

Ey kelimeleri anlamayan
Meşkuk bir nazarla göz atıp, usanan
Mazinin senası ibrettir
Hakikat için nedendir
Sevdanın bir edebi
Ve aşkın feyzidir