Doksan üç yaşında bir adam gördüm,
Derdi benlik olan, varlık dirisi.
Anlattı bir şeyler ben kulak verdim
Dertlenip dursa da, boştu gerisi.
Yaşına göre de bir hayli dinçti
Doksandan yetmişe daha da gençti
Üstelik kıskançtı, yüreği hınçtı
Sanki bu modeller, huysuz serisi.
Benim durumumu bilemiyordu
Lütfetti, bana da halimi sordu
Kısaca anlattım, düşündü, durdu
Hafifçe kızardı parlak derisi.
Gerçek niyetini örtmüyor zikir
Dışı dünya mülkü, içi cin fikir
Bedenen zengindi, ruhunda fakir
Herkeste sanıyor olgun birisi.
Bu yaşa gelmişte doymamış gözü
Dünya telaşında düşmemiş hızı
Durmuş oğlu sarmaz böylesi bizi
Ölür gider kalır, öte berisi.
Kayıt Tarihi : 31.12.2020 08:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!