Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Umutvar olmak!
İşte işin özü...
Tebrikler
Üstadem,
kutluyor ve
hürmetlerimle
selamlıyorum.
Yıldız tozları ile süslenmiş bir sevda masalı adeta.Tülrü sıkıntılarla ,yok oluşlara inat, bir umut, nefes bekleyen sevda...Naime Hanımcığım etkilenmemek elde değil bu egzotik havadan.Çok güzeldi,TEBRİK EDİYORUM.SEVGİ VE SELAMLARIMLA
Yüreğinize sağlık gönül dilinizi kutlarım
Umut tüylü bir şeydir, ruhumuza yuva kuran, sözsüz şarkılar söyleyen ve asla susmayan.
Emily Dickinson..
Hocam şiirin armonisi sesiniz çok güzel.bana bu sözü hatırlattı.
nicelerine
sevgiler
Hadi gel, ortak bir düş kuralım seninle
Bir avuç umut devşirelim yıldız tozlu sulardan
Ekelim yeryüzüne
Gelecek nesiller dersin diye
Boy versinler taa güneşe…
Bunca güzel ve birbirinden değerli eseri yazan kaleminizi kutlarım. Saygılarımla
OTACI * adı gibi iyi geldi şiir bana. "Sen yeter ki iste..."Nasıl da açıverdi umudun kapısını.
İnşallah arkadaşım, gelecek nesillere bırakabileceğimiz, güneşli güzel günlerimiz olur...
Şiir okurken anılarım canlandı. O Rialto Köprüsünün üstünde, gün batımı ben de güzel şeyler düşünmüştüm. Gondolcunun aryaları eşliğinde...Taç Mahal'i görmekse hep hayalim..
"İnsan hayal ettiği müddetçe yaşar" derler ya, bitmesin hayallerimiz. Hem evrene olumlu enerji gönderirsek, bize olumlu olan döner gelirmiş.
Beğeniyle okudum dizelerini. Kutluyorum seni içtenlikle. (Gecikme için lütfen beni bağışla , uzun zamandır gelemdim siteye )
Yolun hep açık olsun arkadaşım. Sevgi ve selam ile.
Geçmişten günümüze kadar gelen ve devam eden sevda sesleri.şiirinizi okudukça düşündüm!.Bütün zorluklar sabır ve sevgiyle aşılıyor.Mantık, akıl ve sabır.Okunası şiirdi. ++ selam dize kutluyorum.
Beğeni ile okuduğum harika bir şiir,tam puan ile sayfamda,hayırlarla kalınız.
BÜTÜN MESELE BU
Sen yeter ki hayal et ve iste
Kavuşulur
Öyle veya böyle… Naime Özeren
Evet,hayaller güzel,umuda yürümek güzel...Keşke her şey şiirinizdeki gibi olsa...Ama
şairlerin görevi de bu değil mi? Güzeli,iyiyi,umudu göstermek...Gerisi okuyucuya kalmış bir şey...Gelen gelir,kalan kalır,bu kadar basit . Zevkle okunan bir şiir, kutluyorum şairi... Selami Gezik
Bu şiir ile ilgili 45 tane yorum bulunmakta