Ot Deme Şiiri - Abdullah Yaşar Erdoğan

Bazen yeşil renk almışsın,
Bazen de kuru bir ot.
Bazen, tere, marul, maydanoz,
Bazen de ot denip kalmışsın.
Bazen kara bir nokta olursun.
O zaman ki yeryüzünde yalnızsın.
Korunmaya muhtaç çocuk gibisin,
Toprağa girince kurtulursun.
İşte insanlarda orada kurtulacak,
Fakat bazılar hemen ayrılacak.
Onlar kıyamete kadar bekleyecek.
Sen her sene filizleneceksin,
Sonra tane vereceksin.
Sonra tanen toprağa girecek.
Bazen de kök üzerine büyüyeceksin.
İnsanlar kök üzerine büyümez;
Kök üzerine görenek alır,
Senin karakterin bellidir hep,
Bazen inek yer bazen merkep.
Temaşan güzel, tadın güzel.
Daha da güzel olur değerse el.
Adına kısaca deniyor ot,
Kâh terlik bastı, üzerine kâh bot.
Ezildin ayak altında da,
İnilti dahi vermedin dünyada.