Ot Şiiri - Abbas Paksoy

Ot
Sana bağlanmak, bir din gibi.
Her yılım, geçiyor gün gibi.
Yetişirsin bana, can gibi.
Sende, huzur buluyorum ot.

Dudağa, tutuşturuyorum.
Siniri, yatıştırıyorum.
Sensiz, hep katıştırıyorum.
Yoksan, kafam çalışmıyor ot.

Sensiz, yemeklerimde tuzsuz.
Gece kalkıyorum, uykusuz.
Bana, hem türküsün, hem de saz.
Sakince, eğleniyorum ot.

Yemeğin ardından, keyfe bak.
Sigara kâğıdı, sana hak.
İnan, tadına diyecek yok.
Güvenle atarım, seni ot.

Hemi yanıp, hemde sönmezsin.
Ciğerlerime, hiç inmezsin.
Toz olup, topluma dönmezsin.
Ehlinin elinde, kalın ot.

Çıkan dumanın yok, külün yok.
Sigaranın, telaşına bak.
Zahmetle, birde kibriti çak.
Geçimde kolaylık vardır, ot.

İçinde var, tütünün, külün.
Paksoy’um oldu, senin kulun.
Düştüm ardına, ayak yalın.
Bak, peşinden koşuyorum ot.