El manalı köleci sürecin ikinci aşamasında “tarihi bir meşruiyet (hafıza) aramayacaktınız”. Meşruiyet ilik ve tüm nedensellik El’den sadır oluyordu! El kendisini tanıtırken ve hem her şeyi kendisiyle eşletip hem kendisiyle başlatıp, kendisi ile bitirirken “çıkış ve dönüş” onaydı. Soru-yanıt; gidiş-dönüş, neden ve oluştu. Sonuç, şeylerin sınırsız olmasını; sınırlanmasını kendisiyle başlatıp kendisiyle bitirmesiydi.
El’in kendisinin neden ve sonuç olması, kendisinin söyleyen; irade eden, kendisiyle ahit yapılan olması durumları; bir sistemin çıvlamadan kaçınması için en temel osilasyon ve senkron kurallarından biriydi.
“Ben El’im diyordu. Ben, Ben olanım. Ben sahibiniz olan El ilahım. Ben El’inizim (sahibinizim) ve El ilahınızım. Ben El malik El mülk olan El ilahınızım” diyordu. Ve devamla “benimle ahit edeceksiniz”. “Benden başka söz aramayacaksınız” diyordu.
Ahit dediği de kölelik sözleşmesiydi. Mülk sahipliği olana biat ve teslimiyetti. El ile yapılan Ahide göre Mülkün sahibi olan El mülkünü dilediğine verir dilediğine vermezdi. Sözünün üstüne söz olmazdı. El’in söylemi insan sözünün bittiği yerdi. El, Elilah olmakla ilahın da üzerinde olan bir neden oluyordu. İlah üstünde olmakla El öncesi yani köleci dönem öncesi diye bir geçmiş tarih te olmazdı. Ama bu El ile Ahit yapmaya tümden aykırıydı. Varsın olsundu, yine de İlaha ve ilahi geçmişe karşı “Kendi El’iniz olandan başkasının adını anmayacaksın” diye boşa mı söz edecekti.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta