Osmanlı Divanı 7.cüz Şiiri - Sadettin Uğur

Hercümerc içinde koydu vatanı gitti zalim.
Ağlıyor Anadolu: Vah bana ne bu halim.

Süleyman benim dedi sultan hutbe, parayla,
Hemhal olmadı halkla, gariban, fukarayla.

Ayık gezmez olmuştu içkinin illetiyle,
Nasıl mestan olurdu mübarek milletiyle.

Lakin veziran ondan yana hizmet tutmuştu.
Sanki Osmanlı tahtı onu namzet tutmuştu.

Musa Bursa’da kurdu teşkilat-ı hükumet.
İsa ile tutuştu cenge koptu kıyamet.

Musa, Mehmet Çelebi ile mutabık kaldı.
Süleyman’ın katline onla müttefik kaldı.

Musa Süleyman ile Rumeli’de çarpıştı,
Süleyman mağlup oldu ismi tarihe karıştı.

İsa Mehmet’e mağlub sonra da maktül oldu.
Kaldı iki şehzade harbi teamül oldu.

Musa ki celalli ve gadaplı bir şehzadeydi.
Tek korkudan etrafı emrine amadeydi.

Vize’de mağlup oldu Musa karındaşına
Kuzeye can havliyle kaçtı bir tek başına.

Mehmet Çelebi onu kaldırdı ortalıktan.
On dört yıl sonunda oldu gayrı sultan.

Tebaa ve veziran şükretti mevlasına,
Gayrı cihad zamanı belalar belasına.