Osmanlı Divanı 6.cüz Şiiri - Sadettin Uğur

Rüştünü ispat daha şehzade iken oldu.
İslam’ın sancağını Balkan’da diken oldu.

Kosova’da bir arslan kükredi avaz avaz,
Atıyla destan yazdı, yıldırım namlı icaz.

Şehid olunca baba sultanı Bayezid’in
Liyakat ehli oydu, namesiydi varidin.

Topyekün itaat etti ricali hükumetin,
Şuurun tez kavradı mukaddes emanetin.

Anadolu beyleri tek olsun niyetiyle, sultan.
Sıra sıra gezildi: Aydın, Hamid, Saruhan.

Alanya’dan, Burdur’a; Afyon’dan Üsküdar’a,
Timurtaş, bey seçildi bu muhterem cidara.

Kosova’nın hıncıyla ordular tertip oldu.
Müslüman katlettiler, halkı muzdarip oldu.

Niğbolu önlerine kadar ezdi milleti.
Sultan, Yıldırım oldu boğmak için zilleti.

İki günde yetişti dermanına kalenin.
Nida etti:”Bre Doğan!” emanına kalenin.

Hayret dahi yetmedi Bayezid’in hızına.
Sanki göklerden indi Niğbolu’nun nabzına.

Cuşa geldi asakir, kılıçlar gülle oldu.
Tekbir dahi irfanla dillerde sille oldu.

Hak namına gadabı, Helak etti küffarı.
Leşler gibi yığıldı şövalyenin envarı.

Gayrı gaye İstanbul, dava kutlu hadisti.
Muhkem yaşlı surları Roma’nın mübarizdi.

İnmek için göklerden kapınına Yıldırım,
Ablukaya takviye getirdi adım adım.

Erzincan, Sivas derken peydah oldu Timurlenk.
Mezalime bakarsan sanarsın zalim bir Frenk.

Filiyle baştan başa çiğnedi memleketi,
Müjdeler gibi sanki dehşetli felaketi.

Türlü siyaset ile Ankara’da muzaffer,
Nasıl harp bu? Katili maktülü mü’min nefer.

Ankara ovası kan ağladı gecelerce,
Yıldırım gazeliyle inledi hecelerce.

Sultanımın efkarı dindi şehadetle,
Günahları defoldu bir garip esaretle.