Osmanlı Divanı 1.cüz Şiiri - Sadettin Uğur

Filizlendi tohumun alimler kaleminde,
Arabi müjdeledi iki asır ötende.

Dedi Al-i Osman ki olur aleme şifa,
Şiirler azametini izaha etmez ifa.

Muktedir olmaz kimse muvaffak bir isyana,
Alamet-i kıyamet gelmedikçe meydana.

Çöllere yağmur inmez, dereler akmaz oldu.
Moğol’un zulmü ile gözler yaş ve kan doldu.

Taht-ı Selçuk gayrı tanınmaz hale geldi,
Vatan virane oldu zalim ihlale geldi.

O hengamda Ertuğrul, Söğüt’te kışlar idi,
Karacahisar ile fethine başlar idi.

Selçuklu namınaydı fütühatı, cihadı.
Sonraysa doldu Selçuk oğulları miyadı.

Bilinirdi civarda müşerref aşireti.
Edebali’nden aldı mübarek işareti.

Bala Hatun’u aldı Beyzade Osman’ına
Melekler şahit idi mübarek nişanına.

Kalem ile kılıcın muhkem ittifakından
Doğdu asırlık dava, geldi küfrün hakkından.

Hakka vardı Ertuğrul yaşı doksan ikiydi,
Gözyaşları suladı Söğüt’ü hak vakiydi.