Osmanlı Destanı Şiiri - Mustafa Kaya Akozan

OSMANLILAR

Bir müjdeyi muştular, insanlık âlemine.
Bozkırdan kopup gelir yeri titreten Kayı.
Ortak olur milletin derdine elemine…
Yüreğinde, hak aşkı, imanı zemzem suyu...

ERTUĞRUL GAZİ

Bu millet; asil, vakur yaşar bu kutlu yerde.
İlim, edep ve töre yoğruldu zuhur geldi.
Subaşı Ertuğrul Bey, korku tanımaz serde,
Onun ile bu yurda, tan attı buhur geldi.

1- OSMAN BEY

Oğuz Kağan neslidir, Kayı Türkmen boyumuz.
Söğüt ile Domaniç, ufkumuza dar geldi.
Kara Osman iledir düğünümüz, toyumuz,
Ertuğrul ocağını şeneltecek er geldi.

2- ORHAN BEY

Serhadde akın akın coşan deli kanımla.
Asya’dan, Avrupa’ya taşan yüce şanımla…
Beylikten devlet kuran, Orhan Gazi Han’ımla,
Ufkumuzu ağartan müjdeli bahar geldi…

3. MURAT HÜDAVENDİGAR

Gazi de o şehit de, bir mübarek toydayız.
Ecdadı anıyorken gönlü daha zindeyiz.
Yaşıyorken alperen, şehitlikte öndeyiz…
Hakanlar can sunarken gözümüze fer geldi.

4- YILDIRIM BEYAZIT HAN

Yücelsin kutlulansın Yüce Allah katında…
Yıldırım Beyazıt Han cihangirlik tadında…
Gönlüm saygıya durur o yiğidi yâdında...
Allah’ın rızasına sunulan bir ser geldi…

5- ÇELEBİ MEHMET HAN

Timur’dan sonra bizi, iç dış düşmanlar sarmış.
Benlik, gurur ve kinin hükmünü o er kırmış…
Bir devleti yeniden, Çelebi Mehmet kurmuş...
Töremin gözesinde yoğrulan nefer geldi…

ODUR SEVDANIN BALI
HACI BAYRAM-I VELİ

Açılır gönlümüzde, sevdanın nazlı gülü,
Ufkumuzda parlarken, Hacı Bayramı Veli...
İhlâs ve edep ile o gönüller yaparken,
Sanki dedem misali saçımı okşar eli…

6- II. MURAT HAN

Allah’tan ona ilim, ikbal ve şan sunulan…
Erliğin, insanlığın gönderinde sanılan…
Savaş meydanlarında, Murat Han’dır anılan,
Varna’dan, Kosova’dan emsalsiz zafer geldi…

ONA BİR DENK OLAN HANİ
AKŞEMSEDDİN PİR’İ FANİ

Gönül gözü kapansa derya yıkamaz kirim,
Paslı gönül kapımı, engin himmetinle aç.
Kapındaki küle ben, sense yârimsin pirim...
Aklımıza ilim ver, kalbimize huzur saç.

7- FATİH SULTAN MEHMET

Karadan gemileri yürüterek almış şan…
Peygamber övgüsüne mazhar olan ulu can...
Çağ kapatıp çağ açan, Fatih Sultan Mehmet Han.
İstanbul semasına ışıl ışıl par geldi…

8. BEYAZIT (VELİ) HAN

Allah rızası için vatana adak serler…
Hakka âşık ol cana, Beyazıt Veli derler,
Velilerdir ahrette, cennetin gülü erler.
Allah’a kulluk ona zannetmeyin zor geldi…

9. YAVUZ SULTAN SELİM HAN

Kötüleri sindirip, güzelliği överek…
Selim, “Yavuz Han” oldu, kötüleri kovarak.
Mekke’yi hâkim değil, hademece severek.
Halifelik tacıyla ufkumuza nur geldi...

10- KANUNİ SULTAN SÜLEYMAN

Kırk altı yıl boyunca şan kattı şanımıza…
Muhteşem der Avrupa, Kanuni Han’ımıza.
Süleyman’dan sonrası dokunur kanımıza.
Onun ile ilim- fen, çağlayarak gür geldi…

11. SARI SELİM HAN (II)

Belini dokuz yerden kırmış nice zalimin.
Engindedir yüreği, Sultan Sarı Selim’in.
Heybetinden lal olup tutulması dilimin,
Hak ve huzur düşleyen bedenimden ter geldi…

12. SULTAN MURAT HAN (III.)

Cümle işi divanda paşalara danıştı…
Osmanlının ülkesi onunla pek genişti…
Murat Han’dan sonrası, sancılara inişti...
Yeniçeri aklına cilve geldi, kur geldi…

13. SULTAN MEHMET HAN (III)

Cihana hükmetse de gönlü güllere esir…
O, öyle bir sultan ki; halim, selim ve cesur.
Üçüncü Mehmet Han’da barınmazsa da kusur…
O, Han’ın zamanında bir garip asır geldi…

14. SULTAN AHMET HAN (I)

Allah aşkından başka varlığım yoktur, inan.
Diyen, Ahmet Sultanı sende hayırlarla an.
Kuyucu Murat Paşa; kimden, nasıl almış can?
Han’ın gönlüne kimin aşkı düştü kor geldi?

15. SULTAN MUSTAFA HAN (I)

Saltanat ve şatafat sevmezdi Mustafa Han.
Âlimden ve fazıldan yüz çevirmedi bir an.
İki kere Han oldu, aklını çelmedi ün…
Gönlü; hak peşindeyken, sultanlık ağır geldi…

16. SULTAN GENÇ OSMAN HAN

Nizam-ı Âlem için adaktı özge canı.
Dünya zor görür daha, Genç Osman gibi Han’ı.
Yedi kat göğe çıkmış, semayı tutmuş ünü…
Mezarına her gece nurlar indi, pir geldi…

17. SULTAN MURAT HAN (IV)

Şecaat denince akla, Sultan Murat Han gelir.
Osmanlıyı yücelten görklü bir sultan gelir…
Vatana ve millete; dirlik, düzen, şan gelir...
Karanlıktan bunalan ülkeye seher geldi.

18. SULTAN İBRAHİM HAN (I.)

Adaletle hükmeden İbrahim Han veliydi,
Dünyaya meyletmeyen sanki gülşen gülüydü.
Vatan, Millet derdiyle divaneydi, deliydi…
Bağrı yanan ümmetin can özüne kar geldi…

19. SULTAN MEHMET HAN (IV.)

O görklü hakanıma yakıştı Alplik, erlik.
Avcı Mehmet Sultanla yeniden geldi dirlik.
Milleti toplar isen aşılır cümle zorluk…
Anlaşılamayan iş bakanlara sır geldi…

20. II. SULTAN SÜLEYMAN HAN (II.)

İç ve dış çalkantılar, O Han’ı sindirmedi.
Süleyman’ın gönlünü sultanlık kandırmadı.
Dünyalık karşısında gönlünü indirmedi…
Yanaklara al renkler, gamzelere mor geldi…

21. SULTAN AHMET HAN (II.)

Nizam-ı Âlem için çekilir zahmetimiz.
Kalleş düşman içindir, kahrımız töhmetimiz.
Ecdadının izinde, ikinci Ahmet’imiz.
Yürür iken pervasız, kaçılmaz kader geldi…

22. SULTAN MUSTAFA HAN (II.)

Zevki- sefa ve rahat haramdır canımıza,
Hayır duada bulun, Mustafa Hanımıza.
Cenk havası çalmadı, düşmedi önümüze…
Mihnetsizce yorulan ömrüne heder geldi…

23. SULTAN AHMET HAN (III.)

Ecdadın hatırası ne söyler bizlere gör.
Sultan üçüncü Ahmet, saygıyla anılan er.
Devlet-i Ali Osman onunla çağladı gür…
Çeşmelerden su değil çağıl çağıl nur geldi…

24. SULTAN MAHMUT HAN (I.)

Bir hazan mevsiminde, taze bahar getirdi.
Sultan Mahmut ömrünü, hak peşinde yitirdi.
Gücü yettiği kadar gonca güller yetirdi…
Umuttaki yürekler zannederdi yar geldi…

25. SULTAN OSMAN HAN (III.)

Osman Hanın düşmanı, rüşvet, yalan ve talan.
Adalet ve erdemdir bizlere miras kalan...
Gerçek olan hak birdir, gayrisi toptan yalan…
Hatırasını andım dilimden tekbir geldi…

26. SULTAN MUSTAFA HAN (III.)

Adalet namelerle iç- dış düzeni kurmuş,
Sultan Mustafa Hanı, milletin derdi yormuş.
Orduları vurulmuş, yenilgileri görmüş.
Osmanlı ülkesine büyük bir nazar geldi.

27. SULTAN ABDÜLHAMİT HAN (I.)

Güç ile acizliğin tortusunu, O süzdü.
Pek çok isyan ve savaş Abdülhamit’i üzdü.
Vahşi Rus can özünü katliamlarla ezdi…
Amansız dertler ile taht ona mezar geldi…

28. SULTAN SELİM HAN (III.)

Sultan Selim gücünü vatan için bitirmiş.
Osmanlı ülkesine yeni işler getirmiş.
Nizamı Cedit ile orduya güç yetirmiş…
Art niyetli olana büyük bir azar geldi…

29. SULTAN MUSTAFA HAN (IV.)

Payitahtta o ara kasırgalar esmişti…
Sultan Mustafa Hana kaderi tez küsmüştü.
Yeniçeri azıtmış asil millet susmuştu…
Devlete isyan ile memlekete şer geldi…

30. SULTAN MAHMUT HAN (II.)

Sultan Mahmut emriyle cümle nadan ezildi.
Bozulan devlet işi baştanbaşa düzeldi...
Lakin geri sayımın çatırtısı sezildi…
Altın, gümüş azaldı, meydana bakır geldi.

31. SULTAN ABDÜLMECİT HAN

Abdülmecit yaşadı en karanlık zamanı,
Oyunu geç anladı, duyulmadı âmânı...
Ateş olmayan yerin çıkmaz iken dumanı…
Vatanın yarasından irin geldi, kan geldi.

32. SULTAN ABDÜLAZİZ HAN

Sultan Abdülaziz Han zor zamanda gelmişti.
Gamla zebun yüreği zannetmeyin gülmüştü.
Millete hizmet için hayallere dalmıştı…
Mısır’dan, Avrupa’ya gitti ya tehir deldi…

32. SULTAN ABDÜLAZİZ HAN

Sultan Abdülaziz Han zor zamanda gelmişti.
Gamla zebun yüreği zannetmeyin gülmüştü.
Millete hizmet için hayallere dalmıştı…
Mısır’dan, Avrupa’ya gitti ya tehir geldi…

33. SULTAN MURAT HAN (V.)

Üç aylık saltanatı yar olmadı kendine,
Sultan Murat çekildi, Çırağan’da fendine.
Eceli gelene dek sadık kaldı andına…
Bir karakış misali üzerine kar geldi…

34. SULTAN ABDÜLHAMİT HAN (II.)

Otuz üç yıl boyunca huzur buldu canımız.
Küfre boyun eğmedi milletimiz, dinimiz…
Bilge ve Alp hakandı, Abdülhamit Hanımız.
Vatan dirlik bulunca millete vakar geldi…

35. SULTAN REŞAT HAN

Kader döndü dolaştı, vatanı öksüz buldu.
Bir garip tecellidir, Mehmet Reşat, Han oldu.
Devlet türlü dertlerin elinde zebun oldu...
Yurda düşman doluştu, kan emici sör geldi…

36- MEHMET VAHDETTİN HAN

Müslüman- Türk’e kinli düşmanların öcüdür.
Mehmet Vahdettin Hanın kaderi ne acıdır.
Çalıp- çırpıp gitmedi, dürüstlük baş tacıdır...
Şu ülkeye sığmadı, geniş dünya dar geldi…

**********
MUSTAFA KAYA AKOZAN