tanrının dünyadaki gölgesi derler sana
madem kabullenirsin mucize göster bana
bir balık ol öyleyse denizlere dalsana
ya da bir kuş örneğin, haydi havalansana
tanrılık bir tarafa, azcık insan olsaydın
katletmezdin babanı, oğlunu, kardeşini
başka bir galakside kendine yer bulsaydın
bu vicdan azapları bırakmazdı peşini
kul ettiğin insanlar kanlarıyla ödedi
senin saray dediğin utanç yapılarını,
sanırım ki peşinen sana “gelme, dur!” dedi
ebediyen kapadı cennet, kapılarını.
haremde körpe kızlar kollarında inledi
doymadın, utanmadan iç oğlanları sevdin
o hırsla yanan ruhun şarapla serinledi
kısacası sen sapık, abuk sabuk bir devdin!
sen tanrı, halkın kuldu! çoğu yetimdi, duldu!
Çünkü hep gönderirdin askerini savaşa!
senin talanın için bunlar canından oldu
yine de haykırdılar “padişahım çok yaşa!”
heyhat, çakma tanrı da bir gün yok olur gider
zaman acımasız sel, üfürür acı bir yel…
ilmek ilmek örerken ağını meşum kader
kaftan serilir yere, düşer kavuk, çıkar kel!
22 nisan 2018
Kayıt Tarihi : 26.4.2018 16:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!