Osmaniye Fıstığı Şiiri - Enver Üste

İlkbaharda alatavlı toprağa,
Çiftçinin tohumu atışı başka.
Bahar yağmurları yağdığı zaman,
Tohumun çimlenip,bitişi başka.

Zamanı gelince topraktan çıkar.
Önce hayran hayran etrafa bakar.
Suya koşar hemen yüzünü yıkar.
Güneşin doğuşu batışı başka.

Sıcağı pek sevmez,düşer bayılır.
Biraz su içerse hemen ayılır.
Yemyeşil bir halı yere yayılır,
Taze gelin gibi yatışı başka.

Firik olmuş ise çekilir,yenir.
Onu yiyen kişi hayli zevklenir.
Gölgesinde bıldırcınlar gizlenir,
Seherde onların ötüşü başka.

Toplama zamanı tarla sürülür,
Yaprak aralanır,fıstık görülür.
Tutam tutam yolunarak derilir,
Kınalı ellerin tutuşu başka.

Tenekeler dolar,boşalır dolar.
Meyvesi alınan yapraklar solar.
Römorka doldurup evine salar,
İneğin çiğneyip yutuşu başka.

Onun yokluğuna dayanmaz özler.
Tüm çiftçiler hasat vaktini gözler.
Mahsul bol olunca ışıldar yüzler,
O zaman yüreğin atışı başka.

Mevsim güzel,verim iyi olunca,
İthal fıstık gelip,elde kalınca,
Paket paket eşe dosta salınca,
Çiftçinin kaşını çatışı başka.

Uğrunda çekilir bir hayli çile .
O’nu tanımalı ecnebi bile.
Tatlısı,tuzlusu,her hali ile,
Bütçemize fayda katışı başka.