Osmaniye Şiiri - İbrahim Cuma

“Çukurova bayramlığın giyince”
Osmaniye renkten renge bürünür.
Toroslardan, yayla yolu boyunca,
Eteklerden, sahte cennet görünür.

Biz Cebeli Bereketin mirası
Bereketli bir ovanın varisi
Gün doğusu gün batısı arası
Dağlar yayla ova kışla bilinir

Derobası tepeden mağrur bakar.
Çevreyolu Karaçayla bir akar.
Fakuşağı Korkut Ata aşikar,
İlim irfan nesillere bir onur.

Akyar, Tüysüz Toprakkale, Sazlıkta,
Zeytin dağda, narenciye düzlükte
Üretimin her türlüsü bizlik de,
Çalışkanlık bu muhitte bulunur.

Cevdetiye bir tarihin kapısı.
Karatepe kiliminde tapusu,
Çukurova beylerinin hepisi,
Üretkenlik kitabında barınır.

Kastabala, Aslantaşı bir gezin.
Sultanı var yedi küpeli kızın.
Kitabelerdeki gizemi çözün.
Bu civarda medeniyet aranır.

Hele bakın Ceyhan nehri boyuna…
Bereketle anılan her köyüne,
Bu can kurban ovasına suyuna…
Bu ovayı görenler hep yerinir.

Çona, Çardak, Tehçi, Çağşak, Dereli
Şekerdere, Serinova, Gebeli…
Bu vadide sağlam köyler sıralı
Yaylaları gören cennettir sanır.

Issızca Kayalı yanında Çağşak
Sırtında al mermer, göğsü al bayrak...
Köylerin üçü de temiz ve berrak.
Gezenler buranın hayranı olur.

Osmaniye cesur yiğit diyarı,
Şalgam, pamuk, fıstık, simit diyarı.
Vara kazanç yoğa umut diyarı,
Osmaniye’yi görmeyen aldanır.