Osmancığın soyuna Şiiri - Fatih Hepgüler

Sonu geldi artık, köhneyen devranın
Belki bir gün belki bir saniye kaldı..
Ben demem.. uyanın, toplanın, davranın
Gafilin üstünde, battaniye kaldı..

Bir bakın ne hale geldi şanlı millet
Hangi lanetliden yadigă r bu zillet?
Diz boyu melanet, rezil rezalet
Gafleti bitirmek, zebă niye kaldı..

Her şey geldi ve yenildi zamana
Can mı dayanır o İlă h-i fermana
Dünya kalmadı da Koca Süleyman’a
Ya Süleymaniye bilmem niye kaldı..?

Öksüz minarede, ağlıyor ezanlar
Aş vermiyor fakir doyuran kazanlar?
Bize ağıt bile yazmadı ozanlar
Şimdi mateminiz kemaniye kaldı..

Çirkef batağında soldu latif, güzel,
Sanat çığırtkanı, dünkü müptezel
Soldu rubai, unutuldu gazel
Canım edebiyat, boş maniye kaldı..

Sanmam, yeni nesil, Hasımın nesli değil..
Keremi Keremde, Aslı aslı değil..
Namustur denilen,pek namuslu değil..
Haya ki; hayasız yabanîye kaldı..

Ecdadın kabrinde, inim inim ses var..
Kemikleri sızlar, türbelerde yas var..
Hüda’nın adalet kılıcında pas var..
Adalet dağıtmak bak că nîye kaldı..

Nerededir Söğüt, hani Kayı boyu..! ?
Tersine akıyor, bak pınarın suyu..!
Uyan artık.. uyan eyy.. Osmanın soyu..!
Dininin kaderi..bir coniye kaldı..!