Osman Serçe Şiirleri - Şair Osman Serçe

Gurbette yuva kurduk
Ayrıldık dibe vurduk
Aşkla sabredip durduk
Bilmem sabır taşar mı

Sensiz yüreğim yanar

Seni buldum nağmelerde
Okuduğum dizelerde
Hep sen varsın sen yaşarsın
Tenden yoksun gecelerde

Can verdin el vermedin

Kapılmışım nazlı yarin seline
Taşar ruhum bedenimden bol gibi
Düşlerimde sarılırım beline
Sılaya götüren ince yol gibi

Beyazlar içinde dönmüş geline

Zaman sıkıştı daraldı çember
Karıştı yedi iklim
Beşik gibi sallanmakta yeryüzü
Belkide kapanmak üzere
Tövbe kapıları
Ama sen hala

Bütün her şeyimi aldılar benden
Ruhum ter olur boşalır tenden
Bi vefa dayanak beklerim senden
Uçurumda tutunduğum dasın sen

Ruh ile bedende kızşır harbim

Masalımız başladı hep iişli çıkışlı
Yüreğimizi paylaştık baharlı kışlı
Yıkılıp yılmadık başımız hiç inmedi
Sevda yağmur oldu ruhumuzda dinmedi
Zaman geldi ayrıldı birleşen kollar
Yine ayramadı hüzünlü yıllar

Toprak soğuk ökyzü kurşun gibi
Sular buz tutmuş
Derinlere saklanmakta umut tohumları
Hele bir bahar gelsin cemre düşsün
Çatlayacak toprak yarılacak tohum
Kök salıp çimlenecek

Ruhum yalnız kalbim soğuk
Yüreğinle ısıt beni

Aşka hasret gözüm soğuk
Bakışınla ısıt beni

Yüce Mevlam derdim kime diyeyim
Sen vermezsen rızkı nerden yiyeyim
Yaşar iken kefenimi giyeyim
Bu acıyı reva gören u t a n s ı n

Hayasızlar kol kol etmiş gezmekte

Uykuların kaçtı mı
seninkiler gelmiş dün gece
benimkinide kaçırdılar

Osman SERÇE
16 Eylül 2016 - BURSA