Osman Özkan’a Erken Göçen Dost

Acı ve tatlı günlerimin sırdaş Çocuğu:
Seni yüreğimin en derin yerine gömsem sığmazsın-taşarsın
Yumulup başucuna yalvarıp-yakarak ağlasam
Gaddarsın
İnsafa gelip gözlerini açmazsın.
Nükteli gülücüklerini sunup
Dönüp bana bakmazsın LOOOO…!
Dönüp bakmazsın
Artık seni –taşsan da- gömmüşüm yüreğime,
Özlemini giderecek tada asla varamam.
Ama özledikçe ben seni yıldızlarda ararım
Sır dolu geceleri hırçın Karadeniz’de
Dalgalara sorarım
Dönüşün olur diye; fenerleri yakarım LOOOOO…!
Fenerleri yakarım…
Y a k a r ı m…

Acı ve tatlı günlerimin sırdaş Çocuğu:
Ne olurdu kabrimi sen kazsaydın
ve benden sonra kaçsaydın…
Düğün-dernek zamanıdır;
Tüfekleri çatsaydık LOOOOO…!
T ü f e k l e r i ç a t s a y d ı k ….
T ü f e k l e r i ….