Osman Ozan Bozdağ Şiirleri - Şair Osman ...

Osman Ozan Bozdağ

Şiir gibi olacaksın bu hayatta
Sustukça yeniden başlayacaksın.

Devamını Oku
Osman Ozan Bozdağ

Doğum günün kutlu olsun.
Ver o gözyaşların benim olsun.
Her gecem de ki tek duamsın
Allah'ım beni sensiz koymasın.

Yüreğimde ki tek acımasın,

Devamını Oku
Osman Ozan Bozdağ

"Anne" dilde ki, fikirde ki,en güzel kelimeymiş. Annenin yanı, cennetin kırk köşesiymis.
Annenin duası, yedi kat yerin arşıymış.
Annenin kokusu, en güzel çiçeklerin viranesiymiş.
Annenin dudağı, evladının yanağının ıslak nağmesiymiş.
İşte evlat her "anne" değişte ya acısı diner ya da sevgisi çoşarmış.
Annenin yüreği onca acıya taş olsa dayanır mı?Çiçek olsa, bahar olsa, yaz olsa, gündüz olsa, gece olsa ya da yolumuzu aydınlatan ışık olsa yine de kırılmaz mı?

Devamını Oku
Osman Ozan Bozdağ

Ben artık ucuz laflara tabir değilim.
Ben, benim olanı canımdan öte bilirim.
Ben diller de dolaşanı değil,
Kalbime mühür olanı bilirim.
Ben herkesin kullandığı bir kelime değil,
Ben, benim olana benim gibi seslenirim.

Devamını Oku
Osman Ozan Bozdağ

Kaderimiz nasıl bir yazıldı?
Bana sığmayan toprağa nasıl sığdı?
Hayaller kurarken, dualar nasıl okundu?
Benim dokunamadığıma, kefen nasıl dokundu?

Serserim, yolumuz şimdi ayrılığımız oldu.

Devamını Oku
Osman Ozan Bozdağ

Kokunu içime çekememek mi?
letafesi yok;
Dudağım dudağının ıslak nagmesi,
Kokum kokunun viranesi,
Soluğum solugunun kölesi
Gözlerim gözlerinin mili

Devamını Oku
Osman Ozan Bozdağ

Şehitlerden akan kanlardan,
Yüreklerde ki aşklardan,
Her kalbin inim inim inleyişinden,
Her dilin Allah deyişinden,

Bir marş yarattı MEHMETÇİĞİM

Devamını Oku
Osman Ozan Bozdağ

Ben bütün gülüşleri kendime müebbet bildim, Müebbetin en kötüsünü gülüşümden alıp, gülüşlerine verdiklerim den yedim.
Akıllandım ama geç oldu.
Ne güç kaldı ne gülüş
Müebbetim ölümüm oldu. .

Devamını Oku
Osman Ozan Bozdağ

Gözlerimi kapadığımda ağlayanım çok, Acıp baktığımda soranım yok.
İyi olduğumda arayanım çok, kötü olduğumda dönüp bakanım yok.
Derdi olanın adresi belli, derdim olduğunda kapı kapatanım çok.
Bu yalan dan hayat bir kere de biz gülse ne olur. O da yoksa yine bize mi yok.
Artık gülmekten değil tebessüm etmekten korkar olduk, yine ayağımızı pislikten kurtaramaz olduk.
Bir kere de biz cocuk olalım dedik, cam kırıldı yine biz mi suçlu olduk.

Devamını Oku