Aşkın Külleri”
Bir zamanlar elimdeydi dünya,
Bir gülüş yetiyordu bana cennet olmaya.
Şimdi o gülüş, başka dudaklarda yankı,
Ve ben, yalnızlığın en karanlık köşesinde yanıyorum.
Aşkın Sonsuzluğu”
Bir gül açar adının kıyısında,
Kokusu sarar bütün gecelerimi.
Her nefesimde sen varsın,
Kalbimin kapısı yalnız sana kilitli.
Bir gün gideceğini hiç düşünmedim,
her sabah yanında uyanacağımı sandım.
Oysa ayrılık sessizce yaklaştı,
ne kapıyı çaldı,
ne de izin istedi…
Birden içimde fırtına koptu,
Ayrılık
Ve bir gün…
Ne kadar tutmaya çalışsam da
Avuçlarımdan kayıp gitti ellerin.
Bir veda düştü gözlerime,
Belki Bir Gün…
Belki bir gün dönersin,
adımların yankılanır eski sokaklarda,
unutulmuş kapıların önünde
bir iz bırakır gölgen.
Beni Unutma
Sen gideli, takvimler soldu,
Mevsimler birbirine karıştı.
Her gün aynı hüzünle doğdu güneşim,
Her gece aynı karanlıkla kapandı pencerem.
Bir veda sığar mı kelimelere,
Bir ayrılık susar mı gözlere?
Sen gittin,
Ben kaldım gölgelerle.
Kapılar kapandı ardından,
Bozduğun Sözler
Bir zamanlar dudaklarından dökülen her kelime
Benim için ilahi bir emirdi.
Bir bakışınla umut büyür,
Bir sözünle kalbim kanatlanırdı.
Değiştim”
Eskisi gibi değilim artık,
Hayat biraz hırpaladı beni.
Ama kırılmadım, sadece başka bir ben oldum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!