Osman Nar Şiirleri - Şair Osman Nar

KİME KALDI

Kadim erenlerin geçti miadı
Alçak tamahları beylik boyadı
Fitne, kargaşa sardı dolandı

Pembe pencerede perdesi güzel
Odası yangın yeri şu tekeş sevginin
Çalar'da neyinden türlü gazel
Gönülde öldü adı kaldı sevginin.

AHİR ZAMAN

Ahali ilim okumaz oldu
Namazlı cemaat imansız oldu
Küçük büyüğü saymaz oldu
Etme eyleme ahir zaman.

Akıl ermez nasip işe
Kelam etme olmaz işe
Ümit koyma kırık işe
Gövde başa akıl gerek.

Üstat taşır hal nazife

Kader yuvası onun karnında kuruldu
Dokuz ay bizi taşıyıp yoruldu
Hak emrinden o bizi doğurdu
Cennet evin selam olsun anne.

Sultan Bay Bars devrinde girildi
Haçlı zalimler bir hezeyan edildi
Göklere İslam’ın sancağı çekildi
Milletler Şehri kadim Antakya.

Koca dünyaya bir şan verdi
Atlı dört nala koşuverdi
Tutsak milletine istiklal verdi
Halaskar paşa Mustafa kemal.

Milli mektepler, ofisler açtı

Amade oldu nübüvvet namına
Bindi Muhammed Burak atına
Ulaştırdı resulü isra katına

BANA GEL

Yoğunum deme isteksizliğine koyduğun adı
Ömürler tükenip gidiyor yetişte gel...
Zaman alıp götürmeden bizden o şevki tadı
Gündüzleri doldur ,geceleri boşalt ta gel.

Cahil bir toy idik zamanın behrinde
Çocukluğumuz geçti o köy yerinde
Belki yoktu katığımız çanak içinde
Meğer kandığımız o gün mutluluk imiş.