Nereye bakıyor şimdi o gözler
Nerede kaldı o güzel sözler
Nasıl olurda bir kalemde biter
Sende terk ettin ya beni bu hayat burada biter
Gerçekten sevsen mücadele ederdin
YAPAMADIM
Yapamadım meleğim olmadı
Bugün son kez seninle yine
Gezdiğimiz yerlere gittim
Ama sen yoktun yanımda
Sebepsizce son buldu baharlar
Güneş hep hasret ayında gösteriyor yüzünü
Eylül’e inat yaprakları yeşerdi
Sevda ağacının
Bu gece yine rüyama gel
Konuşalım baş başa uçsuz bucaksız
Gecelerce baktığım turuncu yol
Hep bir karartı oldun yüreğime
Gidenler gelmedi geriye
Gelenler ise gidemediler nedense
Belki sen başka bir renge bürünmüştün
Ama ben ne zaman baksam
Ararım dedin aramadın
Bir haber bile bırakmadın
Umarım beni unutmadın
Taş olur yüreğin beni unutursan
Bekledim belki de zamanın yoktu
Ben seni iki kuruşluk değil
Bir kurşunluk sevdim
Ve ruhumda saklım
Eğer eline başka bir el değerse
Eğer başka bir çift göz bakarsa gözlerine
O an çıkarırım saklı duranı
Seni şiire dökmek o kadar zor ki
İnan kalem yazmıyor hiçbir heceyi
O kadar zor geliyorsun ki bana
Sanki ulaşılmaz bir dağ yamacında
Eşine rastlanmayan bir çiçek
Yada yazılması zor bir dize gibisin
“Bilirim gitmenin
Ne kolay olduğunu
Şimdi sen öğren...”
Hayat musluğunu açtığım gün
Sevda dolu sen dolmuştun içime
Aç kollarını sar boynuma
Gidiyorum buralardan sanma ki dönerim bir daha
Hasrete çıkan bütün yollarda
Adını yazdım inan her adımda
Dur,dur gitme dersin diye
senki ne yağmurlar yağdırdın kırık kalpler ülkesine
senki ne hüzünleri ıslattın yüreğinle sevdalı bulut
benki ne çok bekledim oysa bir damlanı yıllarca
benki ne fırtınalarda şemsiyesiz kaldım yalnızlığımla
ve şimdide diyorsun ki ben yağmur bulutu değilim
ve şimdide diyorsun ki ben sadece güneşi gizlerim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!