Dünyanın son günündeyim, yine yenildim
Hep böyle olur
Yenilirim
Ve dünyanın son günü başlar
Ah o kahrolasıca gün
Bi türlü bitmek bilmez
Fotoğraflar,
Yarına saklanmış anı defterleri.
Bir kağıda çizilmiş mutlu insan yüzleri.
Hep mutlu mudur fotoğraflar ?
Bir karede çıkmaz mı önüne geçmişin izleri ?
Rahmetli diye başlayan cümleler dökülmez mi dilinden ?
Lehçemiz gönül dili ,
Bilenler beri gelsin ,
Haber salın eş dosta ,
Sevenler beri gelsin .
Gönülden konuşalım ,
Lügatımda olmayan bir kelimeydin sen
Tanımadığım, garipsediğim
Bir o kadar da anlamını öğrenmek istediğim
İstedim ki dilimde yer edinesin
Yeni bir kelime adın,
Söylemelere doyamadığım
Doğru oldum üzdüler beni,
Eğri durdum sevdiler beni,
Bilmezdim insan yalan sever,
Dokuz köyden kovdular beni.
Hep çalıştım övdüler beni,
Abdurrahim Karakoç'un Mihriban'ımda buldum onu.
Nazım Hikmet'in Kadınım'da.
Bozkırın türkülerinde,
Bir gönül şiirinde buldum onu.
Yürüdüğüm sokaklarda, caddelerde,
Uyumaya çalıştığım kör gecelerde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!